Nanning

Het weekend dat we in Nanning aankwamen was het volgens veel Chinezen ‘festival’ weekend. Dit betekende dat veel Chinezen vrij waren van werk op vrijdag t/m maandag. In Nanning was het opvallend druk in de stad met veel Chinese toeristen. Bij aankomst rond 19:00 uur waren ze net bezig met een grote markt op te zetten. Dit is voor de Chinezen erg laat want 70% van de Chinezen slapen rond 22:00. Wat je overigens niet merkt hoor want 30% van de Chinezen op straat zijn er nog een hele hoop! Aangezien we hier het visum voor Vietnam moesten halen wisten we vooraf dat we hier een aantal dagen zouden blijven. We hebben hier voor het eerst even gewinkeld in de Shoppingmalls en geslenterd over de markt. Alles is hier goedkoper, vooral op de markt. Ook kun je overal afdingen, we beginnen meestal onder de helft van het bedrag. We kunnen inmiddels met ons handen uitbeelden wat de waardes zijn van 1 t/m. 10 in het Chinees. Dit helpt ons goed op weg om te kunnen vertellen wat we aan iets uit willen geven. In Nanning was het enorm warm! Het was dagelijks rond de 34 graden met een gevoelstemperatuur van 43 graden. Hierdoor hebben we 1 dag een zwembad opgezocht. Dit was een enorme ervaring voor ons maar ook voor de Chinezen. Wij kregen de indruk dat zij nog nooit 2 Nederlanders in zwemkleding hadden gezien. Iedereen bleef maar kijken en totaal niet ongegeneerd. Kido werd continu in de gaten gehouden door 3 bewakers. Wanneer hij even naar het kluisje liep, stonden ze alle 3 in zijn nek te hijgen. Ook kregen wij de indruk dat weinig chinezen echt konden zwemmen. In het golven bad droegen zij allemaal zwemvesten en begonnen zij te gillen als er een golf kwam. De volgende dag hebben we een trip gemaakt naar de Detain watervallen, deze liggen aan de grens van Vietnam. We dachten dit keer eens makkelijk te doen en dit te boeken via het hostel.. pff dit was ook een hele ervaring!! Het waren prachtige watervallen maar we hebben hiervoor 10 uur in de bus gezeten. Dit met een groep Chinezen en een Chinese reisleidster die weinig tot geen Engels spraken. Hier hebben we inmiddels weer van geleerd… dit was een eenmalige actie, de volgende keer gaan we gewoon weer zelfstandig op pad. In het hostel in Nanning hebben we kennisgemaakt met 3 Pakistanen; Akash, Lucman en Tahir. Deze jongens zijn een aantal maanden per jaar in China om te handelen met spullen als; handgemaakte fruitschalen en sieradendoosjes. Ook kopen zij goedkoop spullen op bij groothandels en verkopen dit weer door. Akash spreekt goed Engels en kan zich inmiddels ook goed verwoorden in het Chinees. Voor hun is het net thuis komen in China waardoor het af en toe voelden als of we met lokale mensen op pad waren. We hebben voornamelijk de avonden met ze doorgebracht omdat zij overdag aan het werk waren. Akash, Lucman en Tahir gingen ook naar Kunming, de plek waar wij na Nanning ook naar toe wilden gaan. Akash stelde voor ons op te halen bij aankomst in Kunming en een goedkoop verblijf voor ons te regelen. Dit konden wij natuurlijk niet afslaan! Maar helaas zijn we 1 dag later naar Kunming vertrokken dan dat we hadden gepland. We hadden het visum voor Vietnam door het hostel laten regelen en deze zouden we zonder zorgen 2 uur voor vertrek met de trein naar Kunming krijgen. Ook had het meisje van het hostel beloofd dat we eerder zouden terug komen van onze waterval trip en dit bleek achteraf niet zo te zijn. Wij hebben de buschauffeur eerder laten stoppen en zijn naar het hostel toe gehaast zodat we nog even konden douchen. Toen we bij het hostel aankwamen bleken de visums niet in orde te zijn. Ze hadden New Zeeland op het visum gezet ipv. The Nederlands. Het meisje van het hostel gaf aan dat we onze trein konden gaan halen en dat ze de visums zou opsturen naar ons volgende verblijf. Uiteraard hebben we hier geen genoegen meegenomen en hadden afgesproken dat zij de volgende dag om 13:00 nieuwe visums zou overhandigen. Daarnaast hebben we gratis een luxere kamer opgeëist en moesten de treintickets geannuleerd worden. Hiervoor hadden we uiteindelijk nog 50 minuten, dus is zij samen met Kido op de brommer vertrokken naar het treinstation. Zij wist zelf het treinstation niet te vinden waardoor Kido haar op weg heeft moeten helpen. Maar uiteindelijk is het goed gekomen.. De treintickets waren gewijzigd naar de volgende dag overdag en wij sliepen in een luxe kamer. De volgende dag om 13:00 hebben wij de visums ontvangen maar hebben zij onze visums handgeschreven aangepast. Waardoor wij weer niet tevreden waren. Echter bleek er een extra stempel op te staan van het visum bureau dus met goede hoop zijn we vertrokken naar Kunming.